Recensies 5 artikelen

artikel 1
bron: Algemeen Dagblad (Haagse editie)

Recensie:

Een gebouw waarin kunst wordt geëtaleerd is natuurlijk niet nieuw. Overheidsgebouwen en kantoren staan er tegenwoordig vol mee. Echter, wat Aventus in Apeldoorn laat zien, is niet vaak vertoond. Elke afdeling een eigen experience meegeven, d.m.v. kunstwerken die ook nog eens functioneel zijn.

Interessant in dit artikel is dat er wordt beweerd dat er in gebouwen met kunst, de mens zich prettiger voelt, en zoals in het geval van een ziekenhuis, de ‘healing’ environment beter is. Dit laatste is zelfs wetenschappelijk aangetoond. Als we dit even simplistisch bekijken, is het dus wetenschappelijk aangetoond dat in een ruimte waarin de zintuigen of fantasie geprikkeld wordt door een kunstwerk of in het geval van het Aventus college, een experience per afdeling, de mens zich beter voelt en dus ook beter presteert.

In dat geval is het interessant om na te denken over de toekomst. Waarschijnlijk zal de kunstwereld een belangrijke plaats gaan innemen in het dagelijkse leven, en zal dit soort experiences zich dus vaker gaan vertonen. Een supermarkt waar je het vleeswaar kan kopen, in een gigantische rookworst is een stuk leuker dan een saaie balie waarin het vlees op een degelijke manier is uitgestald. Het is maar een voorbeeld.

De vraag is of mensen daadwerkelijk op zoek gaan naar iets anders, dat afwijkt van het degelijke. Als de positieve effecten op de mens van dit soort experiences daadwerkelijk keer op keer bewezen wordt, is het leuk om na te gaan denken hoe de toekomst er voor ons uit gaan zien. Lang leve de creativiteit!

artikel 2
bron: Algemeen Dagblad (Haagse editie)

Recensie:

De reclamewereld zal zich steeds meer moeten gaan concentreren op de oudere doelgroep. Het is vaak zo dat er vooral jongeren aangetrokken worden door bedrijven en haar campagnes.

Ouderen, zo blijkt uit dit artikel, beschikken steeds vaker over voldoende financiële middelen, genieten volop van het leven, en zijn actiever dan ooit. Ook op het web zijn steeds meer ouderen actief.

Wat ook direct opvalt in dit artikel, is het zwitserlevengevoel. Een bedrijf dat een succesvolle merk heeft neergezeten is Zwitserleven, dat gaat over pensioenen, hypotheken en beleggingen. In de van Dale staat onder Zwitserleven: onbekommerd gevoel, m.n. ten aanzien van de postactieve levensfase, gebaseerd op het vertrouwen dat men een in financieel opzicht onbezorgde oude dag tegemoet gaat.

Natuurlijk heeft Zwitserleven het voordeel dat de naam al direct associaties opwekt bij mensen door het zwitserlevengevoel. Maar het zijn vooral de extra’s die het merk interessant maken. Op de site staat bijvoorbeeld een ‘’dromenrealisator’’ waarmee je door middel van het kiezen van bepaalde foto’s die passen bij bepaalde dromen een eigen droomtoekomst in een boek kan laten maken, welke gelijk getoond wordt. Ook draait het in de reclames met Chris Zegers (de reisguru van tv) vooral om reizen, avontuur en een droomtoekomst. Elke maand verstuurt Zwitserlevengevoel.nl een kleurrijk e-zine: Het Gevoel. In dit e-zine worden abonnees gratis op de hoogte gehouden van de mooie dingen van het leven, ook weer een slimme zet.

Zwitserleven weet van iets dat tamelijk saai is, namelijk hypotheken, pensioenen en beleggingen iets avontuurlijks en spannends te maken, maar wel op zo’n manier dat vooral ouderen zich aangesproken zullen voelen. Dit komt vooral door the “tone of voice”, de vormgeving en de onderwerpen die aan bod komen. Zwitserleven heeft daarom een zeer succesvolle branding neergezet.

artikel 3
bron: Algemeen Dagblad (Haagse editie)

Recensie:

Een emotie als angst, is tegenwoordig niet iets om trots op te zijn. In een maatschappij waar op zwak- en onzekerheden nogal een taboe ligt, wordt er meer gepraat over de sterke punten van een persoon. Nederlanders staan bekend om hun zelfverzekerdheid, maar dat is vaak schijn. Ze doen alles om hun onzekerheid te verbergen. Mensen met trilangst zullen in gezelschap bijvoorbeeld nooit een kop koffie drinken. Anderen zijn bang om te blozen of te stotteren tijdens vergaderingen. Ze gedragen zich superzelfverzekerd, maar door hun zenuwen zijn ze nauwelijks in staat om écht naar anderen te luisteren. Dat komt omdat ze voortdurend met zichzelf bezig zijn. Hoe kom ik over? Kan dat wel zeggen? In feite is het dus zo dat een bepaalde emotie wordt onderdrukt.

Ieder mens heeft op een bepaald moment wel een bepaalde angst. Angst is iets heel persoonlijks, en er zijn er teveel om op te noemen. Dat is te zien op de website www.angstlijst.nl. Hier is informatie te vinden over heel veel angstvormen of fobieën. Op deze website staan veel persoonlijke artikelen en methodes om van angstgevoelens af te komen.

In het kader van experience branding, is het handig om de feiten te kennen: Liefst 40 procent van de Nederlanders is regelmatig verlegen. 25 procent heeft zelfs last van ernstige verlegenheid. Dat betekent dat in Nederland ruim vier miljoen mensen last hebben van sociale faalangst. Verlegenheid – angst in gezelschap van mensen – komt in veel vormen en gradaties voor. Vrijwel iedereen is verlegen voor een grote zaal vol mensen, maar er zijn ook mensen die zelfs nauwelijks hun huis uit durven.

Hoe zou het zijn om een ervaring te creëren waarin mensen zich veilig en vertrouwd kunnen voelen? Een ervaring waarin mensen wordt geleerd alle schroom van zich af te laten vallen, en waar verlegenheid plaats maakt voor openheid. Moet er dan ook lachgas worden gebruikt om even onder invloed te zijn, waardoor de onzekerheden en angsten kortdurend verdwijnen? Of is het handig om een soort mental coach neer te zetten in een virtuele omgeving?

Naar mijn idee kan er op dit gebied nog veel gewonnen worden. Ook in het kader van branding. In de huidige maatschappij heeft branding heel veel te maken met angsten. Er kan zelfs een bepaalde angst worden opgewekt, door een reclamecampagne, terwijl die er eerst niet was, en de consument zo beïnvloeden dat hij of zij er van overtuigd is nu ineens dat product nodig te hebben uit angst voor de gevolgen wanneer het product niet wordt aangeschaft.

Maar hoe zou het nu zijn als een product je ook echt van de angsten af laat komen? Een idee is misschien om een virtueel angstencentrum op te zetten, en daar in een 3D omgeving mensen leren om te gaan met angsten. Omdat ieder persoon andere angsten heeft, zou dit per situatie natuurlijk ook aangepast kunnen worden. Een ervaring waar iedereen wel wat aan zou kunnen hebben!

artikel3.pdf

Artikel 4
Bron: www.extra-media.nl

‘Ik vind reclame geweldig’

‘Het roept een verkeerd beeld op van hoe mensen zouden moeten zijn.’

Door Marco Ploeger

Via de media hebben bedrijven ontzettend veel macht en invloed. Te veel, vinden twee Haagse jongens. Ze bevechten adverteerders met hun eigen middelen. ‘Het fascinerende aan subvertising is dat je met wat knip- en plakwerk een stukje van zo’n imago kunt afzagen.

Het begint met het tekenen van een snorretje of brilletje op een foto in een tijdschrift. Daarna misschien het schrijven van ‘Was Mij’ op de achterkant van een vieze auto. Het kan uitgroeien tot gigantische zelfgemaakte billboards met eigen teksten. Bijvoorbeeld: ‘Doe Wat Je Wilt’ met koeienletters op een formaat van 1,6 meter bij 1,1 meter. Door slogans net een beetje te veranderen, kun je een reclameboodschap op subtiele wijze ontkrachten. Wie er eenmaal aan begint, ziet overal mogelijkheden. De enige beperking is je eigen fantasie.

Reclameaffiches horen bij het leven in de stad. Je kunt ervan genieten of je haat het, maar je kunt je er niet aan onttrekken. Reclamemakers hebben eigenlijk ontzettend veel macht en invloed. Rini Hartman uit Den Haag vindt dat mensen daar wat meer over na zouden moeten denken. Hij ging op zoek naar mensen die dat ook vinden. Zijn doel is een platform op te richten dat kritisch staat tegenover die macht van de reclame. De naam van het platform wordt subvertise. nl. Zijn grote voorbeeld is Adbusters. Deze Canadese organisatie maakt onder andere een tijdschrift. Daarin staan professionele reclamefoto’s, die ondertussen het fenomeen reclame bekritiseren. Je ziet bijvoorbeeld op een foto een reclamevitrine in een winkelstraat. Op de affiche in de vitrine is een fles aftershave te zien waarin een sigarettenpeuk drijft. ‘Stench’ (stank) staat er met sierlijke letters op de fles. Hartman: ‘Adbusters richt zich vooral op de Amerikaanse reclame. Reclame is daar veel agressiever dan die in Nederland. Wij willen iets gelijkwaardigs als Adbusters doen, maar dan voor de Nederlandse markt.’ Hartman wil jonge ontwerpers uitnodigen om mooie parodieën op bestaande reclame te maken. De initiator vindt kwaliteit heel belangrijk. ‘We willen geen broddelwerk.’

Peter van der Velden is evenmin als Hartman een liefhebber van reclame. ‘Ik vind dat reclame constant een verkeerd beeld oproept van hoe mensen zouden moeten zijn. Het idee is dat je een gevoel van geluk krijgt als je bepaalde producten aanschaft. Nou, ik betwijfel of dat zo is.’ Van der Velden helpt Hartman met de opzet van een website. Het is de bedoeling eind deze maand uit te komen. Waarom zetten ze hun gemanipuleerde advertenties op een website? Van der Velden: ‘Het goeie van internet is dat het heel goedkoop is. En internet is voor heel veel mensen bereikbaar. ‘ Aan het maken van affiches kleven een aantal nadelen, vindt Van der Velden. ‘Gedrukte media zijn stervensduur. En het is niet zo opvallend. Het is vaak smoezelig en het wordt snel weggehaald.’ Hij vertelt dat de gemeente Den Haag 11 een streng beleid voert tegen wildplakken. ‘Tegenwoordig wordt de organisatie die via de poster adverteert, aangeklaagd. Die krijgt dan een boete van zevenendertig euro per affiche.’

De subvertisers hebben een aantal oproepen gedaan om mensen te werven. Daar zijn veertien vormgevers op afgekomen. ‘Die zijn nu druk bezig te ontwerpen’, vertelt ‘Adbuster’ Hartman. Zelf heeft hij een variant gemaakt op de Biertje?-reclame van Heineken. ‘Ik heb een foto van een verongelukte auto met daaronder in het juiste lettertype: Biertje? Ook heb ik voor dezelfde campagne nog een foto van een kind dat in elkaar is geslagen. Maar ik ben er nog niet tevreden over.’

Hij vindt dat het meer is dan hobbyisme. ‘Het is bloedserieus’, zegt hij. ‘Ik vind heel veel dingen niet door de beugel kunnen. Neem nou McDonalds. Wat die doen met hun reclamebudget …. En door die reclame worden hele massa’s geïndoctrineerd om die rotzooi te kopen. Degene met de dikste portemonnee, die kan het meest bereiken. Bedrijven besteden miljoenen om een imago tot stand te brengen. Het fascinerende aan subvertising is dat je met wat knip- en plakwerk een stukje van zo’n imago kunt afzagen.’

Het klinkt alsof hij reclame maar niets vindt. Toch is dat niet zo. Hartman: ‘Ik vind reclame geweldig. Hoe je een heel verhaal in één uiting kunt stoppen. Dat vind ik fascinerend. Maar hoe reclame wordt ingezet, dàt vind ik twijfelachtig.’.

Recensie:

De mensen waar het artikel over gaat, zijn mensen die een scherp en kritisch oog hebben op hoe mensen tegenwoordig worden beïnvloed door reclame. Reclame is een geweldig instrument om een product te verkopen maar het is vaak echter zo dat reclame wordt opgedrongen, en er bepaalde behoeftes worden gecreëerd. Behoeftes die er eerst niet waren.

Zou het zo zijn dat heel veel mensen hier zo over denken? Ik kan me niet herinneren dat er ooit een onderzoek is gedaan naar de wensbaarheid van reclame, of is dit “not-done’’ in de mediawereld? Het lijkt me interessant om dit te weten, want dan weten we ook gelijk hoe dit beter zou kunnen. Ik vraag me sowieso af of de consument reclame in algemeenheid nog langer gaat accepteren.

Het wordt tijd dat de consument gaat wennen aan echt waardevolle ervaringen. Zodat de ‘’andere’’ soort reclames in de toekomst gaat verdwijnen of verminderen. Het prikkelt je sensoren, maar die raken op een gegeven moment overprikkeld, door reclames waar je als individu geen boodschap aan hebt.

In de experience branding is dit een ook belangrijk speerpunt, en dat is ook logisch. Hoe persoonlijker een ervaring wordt, des te dieper je wordt getroffen, en de consument is daar op dit moment naar mij idee ook wel klaar voor. Ik hoop wel dat deze experiences een positieve uitwerking hebben op de consument, dat deze er ook echt beter van wordt. Tot die tijd moet er nog veel geëxperimenteerd worden op het vlak van experience branding. Wie creëert de ultieme ervaring? Het is echt tijd voor vernieuwing.

Artikel 5
Bron: www.abc-van-meditatie.nl

Is het niet raar dat we aan de ene kant welvarender qua rijkdom en technologie dan ooit zijn en aan de andere kant steeds minder makkelijk tevreden zijn? We hebben een periode van ongekende economische en technologische groei, hoge welvaart, hoge werkgelegenheid achter de rug waarin we desondanks steeds vaker mensen horen klagen. De quarterly crisis heeft zijn entree gemaakt, Bridget Jones en Sex in the City vieren hoog tij, nieuwe kwalen als RSI en Burn-out zijn om de hoek komen kijken en berichten over criminaliteit, zinloos geweld en terrorisme domineren onze kranten. De technologische ontwikkelingen zouden ons leven toch gemakkelijker moeten maken? De welvaart ons toch een stuk beschaafder? Natuurlijk hebben we afgelopen decennia op vele fronten flink vooruitgang geboekt en wij pleiten zeker niet voor een terugkeer naar de oude tijden, maar toch kan men zichzelf de vraag stellen is het er nu werkelijk waar qua levenskwaliteit allemaal beter op geworden?

Misschien is het de innerlijke verarming zoals de Dalai Lama stelt dat mensen steeds onrustiger maakt. We voeden ons geluk en behoefte steeds meer met uiterlijke zaken i.p.v. innerlijke zaken. Ons geluk uit doen i.p.v. zijn is vaak tijdelijk en vraagt een continue vernieuwing, verbetering en verandering om onze voldoende te prikkelen zodat de verveling niet toeslaat. Geduld staat steeds meer onder druk en alles moet steeds sneller en makkelijker. De Dalai Lama’s boodschap staat niet op zichzelf. De maatschappij is afgelopen jaren flink veranderd en dat heeft flinke gevolgen op ons bestaan. Met de globalisering is de aandacht voor het individu afgenomen. De communicatie en informatie revolutie hebben ervoor gezorgd dat we honderd keer makkelijker kunnen communiceren. De vraag is echter of de kwaliteit van onze communicatie is toegenomen. We hoorden laatst de veelzeggende uitspraak;’ The faster we communicate, the less we connect’. Met de komst van de welvaart, educatie, emancipatie en nieuwe technologieen zijn we allemaal een stuk zelfstandiger geworden en kunnen we het makkelijker alleen af. Let eens op de grote hoeveelheid vrijgezellen. Vroeger woonde we vaker ons hele leven in hetzelfde dorp, hadden een baan voor het leven, gingen naar dezelfde kerk en sportvereniging en deden spelletjes i.p.v. tv kijken of met je playstation te spelen. We worden nu steeds minder afhankelijk van onze familie en sociale kring en afhankelijker van onze baan en carrière om onze bezittingen veilig te stellen. De meerderheid van ons werkt niet meer op een akker maar zit achter de computer. Commercieel draait alles om shareholder value en wordt de druk om te presteren steeds groter.

We kunnen kiezen uit tientallen scholen, opleidingen, soorten banen en steden en landen om te wonen. Op TV vinden we niet 2 maar 50 kanalen, in de schappen van de supermarkt niet 1 maar 25 verschillende soorten thee, voor elk wissewasje hebben we een tijdschrift, bij het reisbureau kunnen we met een druk op de knop een trip naar elke plek op onze planeet boeken. Je kan je huis Scandinavisch, art deco, retro, paars, groen of geel inrichten. Cd’s hebben we van klassiek tot house, van 20 tot 200 beats per minuut en ga zo maar door. We kunnen programmeur, advocaat, arts, designer of beleggingsadviseur worden. In onze vrije tijd kunnen we kitesurfen, karten, skaten, playstationen, rappen en de Mont Blanc klimmen. We hebben ongelofelijke veel keuzemogelijkheden in ons leven en het lijkt alleen maar erger te worden. Het continue moeten kiezen uit de vele mogelijkheden leidt volgens artsen vaak tot stress.

We hebben het ook steeds drukker allemaal. We staan vaker in de file, gaan vaker allemaal hetzelfde doen (strand, vakantie, feesten etc) en wonen dichter op elkaar. De bevolkingsgroei en urbanisatie van de natuur, hebben ervoor gezorgd dat het in ons land steeds moeilijker wordt om onze rust te vinden. De binnenstad is drukker dan ooit op zondag, het strand puilt uit als de zon schijnt, het is moeilijker om stilte en rust in de natuur te vinden en ga zo maar door. Overal waar we komen horen we muziek, auto’s, vliegtuigen en rinkelen telefoons. Mozart’s pianomuziek schijnt ons intellect te stimuleren, de vraag is of Jamai en de Venga Boys ditzelfde bereiken? Maar het is niet alleen drukker op de snelweg en in de stad geworden. Privé heeft bijna iedereen het ook reuze druk tegenwoordig. We moeten sporten om ons figuur op pijl te houden en stoom af te blazen. We wisselen vaker van relatie en krijgen op latere leeftijd kinderen. We moeten borrelen en feestjes aflopen om te netwerken, de ware te vinden en sociaal maar niets te hoeven missen. We gaan vaak shoppen om de nieuwste mode en nieuwe hebbedingetjes te kopen. We willen heel vaak op vakantie. Onze hersenen en zenuwen worden meer dan ooit gebombardeerd met informatie, internet, media, langdurigere opleidingen en reclame. Hiermee goed willen omgaan vraagt ook de nodige vaardigheden. Tot slot willen we natuurlijk ook allemaal een bovengemiddeld inkomen. Dit lezende is het geen wonder dat we allemaal een mobieltje, afhaalmaaltijden, afslankmiddelen, een zonnebank en internet nodig hebben omdat we het anders allemaal niet meer kunnen bijbenen. Het is drukker, we krijgen het steeds drukker met het verwerken van alle informatie en prikkels die op ons afgevuurd worden en invullen van onze verlanglijstjes.

De samenleving verandert steeds sneller. We willen alles bijhouden, aan alle verwachtingen voldoen en ons tegelijkertijd ook nog goed voelen. Wetenschapper zeggen dat ons zenuwstelsel het meeste problemen heeft met prikkels waar we geen controle over uit kunnen oefenen. Niet verwonderlijk dat we gevoeliger worden, vaker stress ervaren, er meer depressies geconstateerd worden en meer stress gerelateerde ziekten zien. 60% van alle klachten in de WAO is stress gerelateerd. We moeten weer leren ontspannen. En dan bedoelen we niet, spelen met je playstation, tv kijken, joggen met een walkman, internetten of vaker een flinke borrel te drinken. Er gaan steeds meer stemmen op dat we qua innerlijke ontwikkeling de volgende jaren een inhaalslag moeten gaan maken om weer in evenwicht te komen. Misschien komen yin en yang wel weer in evenwicht als we een cocktail van westerse technologische kennis en de kennis uit het oosten op het gebied van innerlijke ontwikkelingen samenbrengen Getuige de snelle opmars van yoga, meditatie, massagetechnieken, tai chi en verhoogde interesse uit de wetenschappelijke wereld om de werking van deze technieken te toetsen lijkt het erop dat deze ontwikkeling in gang is gezet.

Volgens de behoefte piramide van Maslow is het niet meer dan logisch dat het steeds trendy’er aan het worden is om aan je zelf te werken, een sabbatical te nemen, radicaal je carrière te wijzigen etc. Volgens Maslow hebben we allereerst allemaal behoefte aan voedsel, water, rust, seks en lucht. Vervolgens hebben we behoefte aan veiligheid en bescherming tegen gevaar, ontbering, dreiging en onzekerheid. Als we deze behoeftes gerealiseerd hebben willen we liefde, gezelschap en vriendschap in ons leven. Daarna behoeften als respect en aandacht. Aan de top van de piramide staan zelfontplooiing en persoonlijke ontwikkeling. Geen wonder dus dat we allemaal in het westen steeds meer zoekende zijn want onze eerste paar behoeften zijn allemaal bevredigd en zelfontplooiing neemt dus in ons leven een veel belangrijkere plaats dan vroeger in. We tekenen wel aan dat Maslow’s onderzoek ook al enkele decenia oud is en dat wij geloven dat zijn model nog steeds overeind staat maar dat we ook de maatschappelijke verandering in het verhaal moeten betrekken.

De piramide van Maslow, de innerlijke verarming volgens de Dalai Lama, de oneindige hoeveelheid aan keuzemogelijkheden, de overbelastingbelasting van ons zenuwstelsel leiden allemaal naar een toenemende vraag naar (innerlijke) rust, ontspanning en quality of life. Het wordt voor een ieder steeds moeilijker om nog in het heden ofwel het NU te leven. We verspillen enorm veel tijd en energie aan piekeren over het verleden en zorgen maken over de toekomst. Deze momenten zijn bijna nooit bevredigend en brengen vaak stress, opgejaagdheid, angst en onrust met zich mee. Door af en toe bewust het moment weer op te zoeken kunnen we de negatieve spiraal doorbreken. Niet verwonderlijk dat we dit allemaal al een beetje onbewust doen. We gaan snowboarden, autoracen, stappen, bergbeklimmen, luisteren naar muziek en gaan naar het theater. Allemaal activiteiten waarin we onbewust vaak het moment beleven en onze onrust en zorgen even verdwenen zijn. Het nadeel van deze activiteiten, hoe leuk, goed en belangrijk ze ook zijn is dat de ontspanning vaak tijdelijk is en dat we steeds meer geprikkeld moeten worden om in de toekomst weer hetzelfde plezier eraan te beleven. Meditatie is de kunst van in het heden te zijn en is bij uitstek geschikt om meer rust, kwaliteit, evenwicht en plezier in je leven te vinden. Mediteren is een niet schadelijke manier van ontspannen, waarvan de krachtige werking steeds meer mensen verbaast.

For upwardly mobile professionals convinced that their lives are more stressful than those of the cow-milking, soapmaking, butter-churning generations that preceded them, meditation is the smart person’s bubble bath.
Time Magazine (8/4/2003)

Volgens Time magazine toont de wetenschap en vele positieve ervaringen van mensen het nut van meditatie overduidelijk aan. We kunnen er nauwelijks meer om heen willen we in de huidige maatschappij de rust vinden om werkelijk van onze vooruitgang te genieten en optimaal te functioneren. Verdiep je verder op de site in de voordelen en eenvoud van meditatie en geef het een kans, want je hebt niets te verliezen. Als we onze nieuwe rijkdommen, kennis, makkelijkere omgangsvormen en technologieën met een stuk geestelijke verrijking kunnen combineren dan is wat ons betreft, de weg naar een hoog kwalitatief leven een stuk makkelijker en wordt het straks misschien wel tijd voor om het gedicht van de Dalai Lama als geschiedenis te beschouwen