Reflectie op docu: “het nieuwe kapitalisme”

” De Huidige consument is koopziek”. Dit is een van de eerste uitspraken in deze documentaire en daar ben ik het volledig me eens. Het is makkelijk om dit te zeggen, want je ziet het overal om je heen. Koopzondagen, de hebberige blikken op de gezichten tijdens het shoppen, de overvolle kringloopwinkels, de files op de weg naar de Ikea, noem het maar op.

Mensen zijn zichzelf een beetje kwijt en zijn op zoek naar een identiteit, omdat zij geen contact kunnen maken met hun ware ik, en zich inderdaad identificeren met merken om dit te compenseren. Producenten maken hier dankbaar gebruik van door behoeftes te creëren die niet noodzakelijk zijn, maar waarvan een gemiddelde consument denkt dat ze er gelukkig door worden. Terwijl werkelijk geluk niet te koop is.

Wij zijn een product van onze opvoeding, en vanaf het moment dat wij op school zitten worden wij getraind om in deze maatschappij te functioneren. Kinderen groeien op in kapitalisme en de mensen van nu is daarom weinig te verwijten. Mensen van nu leven vaak onbewust, en zoeken geluk in materialisme, omdat zij geen groter doel in het leven kunnen ontdekken, en omdat zij nog niet de werkelijke gevolgen hebben ervaren van het hyperconsumentisme, zoals omkomen in het afval of een natuurramp dat een directe link heeft met de huidige levensstijl.

Ik ben ook van mening dat de huidige gang van zaken een noodzakelijk onderdeel is van de menselijke evolutie. Wij zijn ook een product van Darwins theorie. Ook wij zijn de natuur, en uiteindelijk is dit de weg die wij bewandelen om een beter mens te worden. Een mens dat respect heeft voor de natuur, en bewuste keuzes kan maken.

Er ligt een grote taak voor het onderwijs om te onderwijzen over de gevaren van manipulatief gedrag door fabrikanten en marketeers en de belangen van een duurzame levensstijl.

Er is een kleine kentering merkbaar in het bewustzijn van mensen over de huidige maatschappij, vooral bij jongeren. Al denk ik dat er pas echt iets veranderen gaat als er iets enorms gebeurt dat ons allen aandoet. Dat ons allen gaat treffen, zoals een natuurramp.

De democratie zal dan moeten spreken en vanuit de politiek zullen grote beslissingen moeten gaan nemen.